คงต้องเว้นว่างร้างรูปอีกพักใหญ่...
คืนก่อนสิ้นเดือน จอดรถไว้ในซอย ลงไปกินข้าวกับเพื่อน...
ไม่ไกลที่ทำงาน... ไม่ห่างสถานีตำรวจ...
แค่ชั่วโมงเศษ...
กลับมา, กระจกหน้าต่างถูกทุบแตกละเอียด...
คอมฯ โน๊ตบุ๊ค, ฮาร์ดิสก์เก็บรูป 2 เครื่อง ที่มีรูปรวมเกือบ 600 Gb,
งานเขียนที่เตรียมรวมเล่ม 2 เรื่องใหญ่,
เครื่องโหลดภาพพกพา, พาสปอร์ต, บัตรประชาชน, ฯลฯ
หายหมด!!!
ครับ... มีนาคม เป็นเดือนที่ผมสูญเสียทุกสิ่งที่ผมรัก...
skip to main |
skip to sidebar
by Watching dreams... be Watch One's Dreams...
Blog Archive
-
►
2010
(6)
- ► April 2010 (2)
- ► March 2010 (2)
- ► January 2010 (2)
-
►
2009
(14)
- ► December 2009 (3)
- ► November 2009 (2)
- ► March 2009 (3)
- ► February 2009 (2)
- ► January 2009 (4)
-
►
2008
(24)
- ► December 2008 (7)
- ► August 2008 (14)
- ► February 2008 (1)
-
▼
2007
(77)
- ► December 2007 (2)
- ► November 2007 (4)
- ► October 2007 (3)
- ► August 2007 (3)
- ▼ March 2007 (6)
- ► February 2007 (20)
- ► January 2007 (28)
-
►
2006
(59)
- ► December 2006 (26)
- ► November 2006 (33)
8 comments:
เศร้าๆๆ :(
ชีวิตมักจะมีบททดสอบมาให้เราในยามที่เราไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจอะไรเลยเพียงเพื่อจะทำให้เราได้หยุด ครุ่นคิด และตระหนักถึงความไม่เที่ยงแท้ใดๆ ของสรรพสิ่งบนโลกนี้
เป็นกำลังใจให้พี่ Un-assignment ค่ะ หากจะมีคำพูดปลอบโยนใดๆ ที่นึกได้ตอนนี้ เรานึกถึงบทกวีของพระนิกายเซนท่านหนึ่ง นามว่า เรียวคัง ไทกุ ท่านเป็นพระที่ใช้ชีวิตอย่างสันโดษในกระท่อมโทรมๆ หลังเล็ก สมบัติพัสถานก็ไม่มีอะไร แต่ก็มีขโมยแอบเข้ามาขโมยของในกระท่อมของท่าน เมื่อท่านกลับมาเห็นสภาพห้องถูกรื้อกระจาย ท่านก็ไม่ทันได้ตรวจดูว่ามีอะไรสูญหายไปบ้าง ท่านกลับไปนั่งเขียนบทกวี จากนั้นก็ง่วง แล้วเข้านอน เช้าตรู่เด็กๆ มาเรียกไปเล่นด้วย แล้วท่านก็เลยไม่ได้สนใจว่ามีสิ่งใดหายไปบ้าง
บทกวีที่ท่านเรียวคังเขียนนั้น...ก็คือ
ขโมยไม่ได้ขโมย
ดวงจันทร์
ที่หน้าต่าง
(อ่านมาจากหนังสือกระทบไหล่เขา ของปราบดา หยุ่นค่ะ)
ขอบคุณมากครับที่ให้กำลังใจ...
จริงอย่าง น้องดอน ว่า...'ชีวิตมักจะมีบททดสอบ'
...และถึงผมจะมิได้บรรลุเหมือนพระเซ็น - - แต่พูดตามจริง แม้จะรู้สึกเสียดายข้าวของบ้างเป็นธรรมดา ทว่าก็ปลงได้ครับ...
...ขโมยมันขโมย
ของรัก
ออกทางหน้าต่าง...
เดือนเมษา... ผมจะให้มันเป็นเดือนแห่งความสุข
เพราะจำได้ว่า ผมเคยมีความสุขในเดือนเมษายน...แม้จะนานมาแล้ว.
Peace & Joy Always ka!
(ขอสันติสุขและความเบิกบานจงมีแด่พี่ Un-Assignment ตลอดไป)
รู้สึกเบิกบาน...สันติ...
กับการเริ่มต้นเดือนเมษา ด้วยคำอวยพรเช่นนี้ ...ขอบคุณ...ขอบคุณ 'สิ่งมีชีวิตสันโดษ' เป็นอย่างยิ่งครับ...
แวะมาทักทาย สวัสดีปีใหม่แบบไทยๆ ค่ะ
May the force & faith be with you na ka :)
ถึงแม้เราอาจไม่มีรูปเหลือไว้ประกอบสารคดีท่องเที่ยว แต่เรายังมีความทรงจำที่ดี งานเขียนอย่างเรื่องสั้น บทความ และ บทกวี ก็ไม่จำเป็นต้องใช้รูปเสมอไปนะคะ อย่าเพิ่งท้อถอยล่ะ
เพิ่งกลับจากเดินทางยาวไกล...ไปเริ่มต้นที่แคว้นอัสสัม ต่อเข้าแคว้นเมฆาลายา แล้วข้ามฝากไปแดนหิมาลัย ที่แคว้นสิกขิม... ได้รูปกลับมาไม่น้อย...
- ถึงจะผ่านไปหลายเพลา แต่ก็ยังรู้สึกหอมกลิ่นน้ำอบกับคำทักทายแบบไทย ๆ ของ Solitary Animal..., 'Sure...force & faith never fade away from my mind' ...555..
- และขอขอบคุณ กำลังใจจาก Anonymous, ผมไม่เคยท้อถอยครับ เพราะชะตากรรมลิขิตไว้เช่นนั้น...
เจ้าของ blog ไม่มาดูแล blog เล้ยยยยยย ฮิฮิ
นานแล้วนะคะ ที่ไม่ได้ยลภาพสวยๆ จาก blog นี้ รอชมภาพใหม่ๆ อยู่เสมอค่า
May the force be with you ;)
Post a Comment