by Watching dreams... be Watch One's Dreams...
หากได้ไปยืนอยู่ในโมเมนท์แบบนี้..คงจะซึมซับพลังกลับมาเต็มปรี่เลยนิ ตามประสาคนใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในป่าคอนกรีต เราไม่เคยเห็นพระอาทิตย์ใหญ่เบ้งแบบนี้ด้วยตาตัวเองซักที ไม่ทราบว่าภาพนี้ถ่ายที่ไหน เมืองไทยหรือเปล่าคะ?ปล. สารภาพว่า แวะเข้ามาชมภาพที่ blog แห่งนี้ทีไร อารมณ์ของเรากระเจิดกระเจิงไปไหนต่อไหนทุกทีเลย กว่าจะกู่กลับมาได้...พับผ่าสิคะ! :D
...ตรงกันข้ามเลย...ยามเดินทาง แล้วบังเอิญพบกับโมเม้นท์แบบนี้ ผมแทบหมดพลัง! เพราะอารมณ์มันเตลิดเปิดเปิง แบบคนฟุ้งซ่าน คิดโน่นคิดนี่ราวกับกำลังจะเสียสติ......พระอาทิตย์ ดวงใหญ่เบ้งเช่นนี้ ความจริงเป็นเรื่องที่ไม่อาจเห็นด้วยสายตาปกติ... เพราะนี่เป็นการโน้มดึงดวงตะวันเข้ามาใกล้ให้ใหญ่เบ้อเร่อด้วยเลนส์ซูม 400 mm. ในระบบดิจิตอล (ซึ่งเท่า 600 mm. ในระบบฟิล์ม) - - ถ่ายมาจากริมหาด 'ชวงตา' หมู่บ้านชาวประมงริมทะเล นอกเมืองปะเตง (ไทยเราเรียก 'พะสิม') หัวเมืองด้านทิศตะวันตกในมณฑลเอยาวดี ของเมียนม่าร์ ......ไม่แน่นะ ทริป Rakhine Episode บางทีอาจได้เห็นคล้ายแบบนี้ที่ 'The Point' เมืองซิตตเว'...ปล. สารภาพว่า แวะเข้ามาชมภาพที่ blog แห่งนี้ทีไร อารมณ์ของเรากระเจิดกระเจิงไปไหนต่อไหนทุกทีเลย กว่าจะกู่กลับมาได้...พับผ่าสิ...' - - ถ้าอย่างนั้น แสดงว่าพอจะมีฝืมือเรื่องถ่ายรูปอยู่บ้าง ที่สามารถถ่ายทอดบรรยากาศมาให้ดูแล้วกระเจิดกระเจิง!
ช่าย....ดูแล้วเตลิดเปิดเปิงกระเจิดกระเจิงจริงๆ แต่อ่านที่เขียนบรรยายภาพ กลับรู้สึกเหมือนกำลังเข้าสมาธิมากกว่า :)
หรือคำของบางรูปก็เหมือนคนกำลังปลงกับอะไรสักอย่าง
ก็น่าจะใช่... เพราะบ่อยครั้งทั้งคล้ายทั้งเหมือนทั้งอยากจะ -เข้าสมาธิ... เพียงแต่ว่า พลังปฏิปทาในวิถีด้านนี้ ยังอ่อนแอ เลยมักธาตุไฟแตกก่อนทีจิตจะลุถึงประทีบ......ส่วนเรื่องที่เดาเอาว่า เหมือนคนกำลังปลงกับอะไรสักอย่าง - - ก็น่าจะใช่อีก... คือกำลังปลงที่ไม่อาจเข้าสมาธิได้ไง...
ฮ่าๆๆ :)
Post a Comment
6 comments:
หากได้ไปยืนอยู่ในโมเมนท์แบบนี้..คงจะซึมซับพลังกลับมาเต็มปรี่เลยนิ ตามประสาคนใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในป่าคอนกรีต เราไม่เคยเห็นพระอาทิตย์ใหญ่เบ้งแบบนี้ด้วยตาตัวเองซักที ไม่ทราบว่าภาพนี้ถ่ายที่ไหน เมืองไทยหรือเปล่าคะ?
ปล. สารภาพว่า แวะเข้ามาชมภาพที่ blog แห่งนี้ทีไร อารมณ์ของเรากระเจิดกระเจิงไปไหนต่อไหนทุกทีเลย กว่าจะกู่กลับมาได้...พับผ่าสิคะ! :D
...ตรงกันข้ามเลย...
ยามเดินทาง แล้วบังเอิญพบกับโมเม้นท์แบบนี้ ผมแทบหมดพลัง! เพราะอารมณ์มันเตลิดเปิดเปิง แบบคนฟุ้งซ่าน คิดโน่นคิดนี่ราวกับกำลังจะเสียสติ...
...พระอาทิตย์ ดวงใหญ่เบ้งเช่นนี้ ความจริงเป็นเรื่องที่ไม่อาจเห็นด้วยสายตาปกติ... เพราะนี่เป็นการโน้มดึงดวงตะวันเข้ามาใกล้ให้ใหญ่เบ้อเร่อด้วยเลนส์ซูม 400 mm. ในระบบดิจิตอล (ซึ่งเท่า 600 mm. ในระบบฟิล์ม) - - ถ่ายมาจากริมหาด 'ชวงตา' หมู่บ้านชาวประมงริมทะเล นอกเมืองปะเตง (ไทยเราเรียก 'พะสิม') หัวเมืองด้านทิศตะวันตกในมณฑลเอยาวดี ของเมียนม่าร์ ...
...ไม่แน่นะ ทริป Rakhine Episode บางทีอาจได้เห็นคล้ายแบบนี้ที่ 'The Point' เมืองซิตตเว
'...ปล. สารภาพว่า แวะเข้ามาชมภาพที่ blog แห่งนี้ทีไร อารมณ์ของเรากระเจิดกระเจิงไปไหนต่อไหนทุกทีเลย กว่าจะกู่กลับมาได้...พับผ่าสิ...' - - ถ้าอย่างนั้น แสดงว่าพอจะมีฝืมือเรื่องถ่ายรูปอยู่บ้าง ที่สามารถถ่ายทอดบรรยากาศมาให้ดูแล้วกระเจิดกระเจิง!
ช่าย....ดูแล้วเตลิดเปิดเปิงกระเจิดกระเจิงจริงๆ แต่อ่านที่เขียนบรรยายภาพ กลับรู้สึกเหมือนกำลังเข้าสมาธิมากกว่า :)
หรือคำของบางรูปก็เหมือนคนกำลังปลงกับอะไรสักอย่าง
ก็น่าจะใช่... เพราะบ่อยครั้งทั้งคล้ายทั้งเหมือนทั้งอยากจะ -เข้าสมาธิ... เพียงแต่ว่า พลังปฏิปทาในวิถีด้านนี้ ยังอ่อนแอ เลยมักธาตุไฟแตกก่อนทีจิตจะลุถึงประทีบ...
...ส่วนเรื่องที่เดาเอาว่า เหมือนคนกำลังปลงกับอะไรสักอย่าง - - ก็น่าจะใช่อีก... คือกำลังปลงที่ไม่อาจเข้าสมาธิได้ไง...
ฮ่าๆๆ :)
Post a Comment